Tijdens de Middeleeuwen nam de perceptie en populariteit van massagetherapie drastisch af in Europa, voornamelijk door de associatie met heidense en hedonistische praktijken. Toch ging het niet helemaal verloren; massage en de verschillende therapeutische technieken vonden hun toevlucht in afgelegen gebieden en bij een selecte groep mensen die de voordelen ervan bleven koesteren. Pas in de Renaissance beleefde massage een belangrijke opleving, die leidde tot de moderne technieken die we vandaag de dag zien, zoals Zweedse massage, die in de 19e eeuw ontstond.
Verval tijdens de Middeleeuwen
De periode van de Middeleeuwen, ruwweg van de 5e tot de late 15e eeuw, zag belangrijke veranderingen in de culturele en medische praktijken van Europa. Het christendom speelde een dominante rol in deze periode en veel oude praktijken, vooral die met wortels in de Grieks-Romeinse cultuur, werden onderdrukt. Massagetherapie was een van de praktijken die in ongenade vielen.
Massage was een vast onderdeel van de medische zorg in oude beschavingen zoals Griekenland en Rome. Het werd zowel therapeutisch als ontspannend gebruikt en werd gewaardeerd om zijn vermogen om spierpijn te verlichten en de bloedsomloop te verbeteren. Toen het christendom zich echter verspreidde, werd alles wat verband hield met heidense rituelen of als hedonistisch werd beschouwd onder de loep genomen. Het plezier van het lichaam werd met argwaan bekeken en lichamelijke behandelingen zoals massage, die aanraking en vaak een intieme band tussen behandelaar en patiënt inhielden, werden als moreel twijfelachtig gezien.
De middeleeuwse kerk bekeek het menselijk lichaam door een lens van zonde en zuiverheid, wat praktijken die lichamelijke aanraking vierden verder ontmoedigde. Als gevolg daarvan raakte massagetherapie, die in de oudheid hoog aangeschreven stond, op een zijspoor als medische praktijk en raakten de beoefenaars ervan in de vergetelheid. De intellectuele bezigheden van die tijd waren meer gericht op geestelijk welzijn dan op lichamelijke gezondheid, wat bijdroeg aan de stagnatie van de medische vooruitgang, waaronder het verval van massage als therapievorm.
De Renaissance: Een opleving van kennis en praktijk
De Renaissance, die begon in de 14e eeuw en bloeide in de 15e en 16e eeuw, markeerde een periode van intellectuele en culturele wedergeboorte. Met de herontdekking van klassieke teksten uit Griekenland en Rome ontstond er een hernieuwde belangstelling voor wetenschap, anatomie en geneeskunde. Deze periode van verlichting was van grote invloed op de opleving van massage en andere therapeutische praktijken.
Een van de belangrijkste figuren in de heropleving van fysieke therapieën was Paracelsus (1493-1541), een Zwitserse arts en alchemist. Hij benadrukte het belang van de natuur en het vermogen van het lichaam om zichzelf te genezen, en zijn ideeën hielpen om de focus weer op het lichaam en de verzorging ervan te leggen, waaronder praktijken als massage. De focus van de Renaissance op humanisme – een filosofie die de waarde van het individu en het menselijk lichaam benadrukte – speelde ook een belangrijke rol in de opleving van massage.
De geboorte van Zweedse massage in de 19e eeuw
Hoewel massage tijdens de Renaissance weer wat aan populariteit won, ontwikkelde het zich pas in de 19e eeuw tot wat we nu kennen als de moderne massagetherapie. Vooral de Zweedse massage werd wereldwijd een van de populairste en meest toegepaste massagevormen.
Zweedse massage wordt vaak toegeschreven aan Per Henrik Ling (1776-1839), een Zweedse arts en schermleraar. Ling combineerde zijn kennis van anatomie en fysiologie met zijn begrip van lichaamsbeweging en ontwikkelde een systeem van bewegingen gericht op het verbeteren van het fysieke welzijn. Dit systeem, bekend als Zweedse gymnastiek, omvatte verschillende vormen van fysieke manipulatie, waaronder massage.
De technieken van Ling werden verder verfijnd door Johann Georg Mezger, een Nederlandse beoefenaar die de vijf basisbewegingen van Zweedse massage standaardiseerde: effleurage (lange, vegende bewegingen), petrissage (kneden), tapotement (ritmisch kloppen), wrijving en vibratie. Deze technieken vormen de basis van Zweedse massage en hebben veel andere massagestijlen beïnvloed.
Conclusie: De evolutie van massage
De evolutie van de massagetherapie, van het verval in de Middeleeuwen tot de heropleving tijdens de Renaissance en daarna, weerspiegelt bredere verschuivingen in het begrip van het lichaam en gezondheid. Wat ooit werd gezien als een heidense of immorele praktijk is nu wetenschappelijk gevalideerd vanwege de vele voordelen voor de gezondheid. Vandaag de dag is massagetherapie een integraal onderdeel van wellness en medische zorg, beschikbaar in spa’s, schoonheidssalons en klinieken over de hele wereld.
Of je nu op zoek bent naar een ontspanningsmassage in Den Haag of naar gespecialiseerde behandelingen zoals Zweedse massage of diepe weefselmassage, moderne massagetherapeuten, zoals die van ReBalans in Bezuidenhout, bouwen voort op deze lange en rijke traditie.
0 Comments